Za szerokie klocki hamulcowe

Kupi­łem kloc­ki do zaci­sku hamul­ca tar­czo­we­go, któ­re oka­za­ły się za sze­ro­kie. Zobacz, jak sobie z nimi poradziłem.

TL;DR

Za sze­ro­kie kloc­ki hamul­co­we nale­ży spil­ni­ko­wać lub zeszli­fo­wać rów­no­mier­nie z oby­dwu stron do pożą­da­nej sze­ro­ko­ści, a następ­nie zatę­pić ostre kra­wę­dzie. W tym momen­cie oczy­wi­ście tra­ci­my gwa­ran­cję pro­du­cen­ta (i jaką­kol­wiek inną), więc jeśli okła­dzi­ny odkle­ją się od pły­tek, klo­cek będzie do wyrzu­ce­nia, a my bied­niej­si o kil­ka­na­ście — kil­ka­dzie­siąt złotych.

Geneza problemu

W zaci­sku hamul­ca tar­czo­we­go w moim rowe­rze — powiedz­my, że miej­skim — pro­du­cent zasto­so­wał kloc­ki żywicz­ne (resin). Nie­ste­ty, oka­za­ło się, że wraz z tar­czą 140 mm nie pre­zen­tu­ją zbyt oka­za­łej siły hamo­wa­nia. Posta­no­wi­łem wymie­nić je na kloc­ki pół­me­ta­licz­ne (semi-metal­lic). Zaku­pi­łem czer­wo­ne — spor­to­we — kloc­ki hamul­co­we Jagwi­re 371. Jakież było moje zdzi­wie­nie, kie­dy oka­za­ło się, że nie miesz­czą się w szcze­li­nach zaci­sku: kloc­ki hamul­co­we są zbyt sze­ro­kie! Co robić?

Nie­ko­niecz­nie chcia­łem odsy­łać te kon­kret­ne kloc­ki i zama­wiać inne, inne­go pro­du­cen­ta, ponie­waż bar­dzo podo­ba mi się mie­szan­ka zasto­so­wa­na w nich na okła­dzi­ny cier­ne — ma spo­ry udział drob­niut­kich, podłuż­nych, meta­lo­wych wiór­ków, co zwia­stu­je ich odpor­ność na wyry­wa­nie i trwa­łość kloc­ka hamul­co­we­go jako cało­ści. Kolor też nie pozo­sta­wał bez zna­cze­nia. Wia­do­mo: czer­wo­ny zna­czy szybszy 😉

Szlifowanie klocków hamulcowych

Aby klo­cek hamul­co­wy zmie­ścił się w szcze­li­nie zaci­sku, nale­ży syme­trycz­nie go zwę­zić. Jest to o tyle istot­ne, że otwór mon­ta­żo­wy kloc­ka musi tra­fić pre­cy­zyj­nie w odpo­wied­nie miej­sce w zaci­sku. W prze­ciw­nym razie zawlecz­ka mocu­ją­ca nie przej­dzie. Moż­na doko­nać tego szli­fu­jąc klo­cek na papie­rze ścier­nym roz­ło­żo­nym na pła­skiej, sztyw­nej powierzch­ni, ale moim zda­niem dużo lepiej jest zaci­snąć kom­plet kloc­ków hamul­co­wych w ima­dle i ich krót­sze kra­wę­dzie jed­no­cze­śnie potrak­to­wać pła­skim, ostrym pil­ni­kiem. Tak też zrobiłem.

Kloc­ki hamul­co­we zaci­ska­my syme­trycz­nie w szczę­kach ima­dła okła­dzi­na­mi cier­ny­mi do sie­bie, za pośred­nic­twem jakie­goś mate­ria­łu zabez­pie­cza­ją­ce­go. Ja posłu­ży­łem się tek­tur­ką, ale rów­nie dobrze spraw­dzi się zgię­ta kil­ka razy kart­ka papie­ru albo cien­kie listew­ki z drew­na, np. patycz­ki do lodów. Kom­plet kloc­ków pil­ni­ku­je­my naj­pierw kil­ka razy z jed­nej stro­ny, następ­nie całość obra­ca­my i pil­ni­ku­je­my ana­lo­gicz­ną licz­bę powtó­rzeń ze stro­ny dru­giej. Kon­tro­lu­jąc nacisk na pil­nik, nale­ży pil­no­wać, aby mate­riał z lewe­go i pra­we­go kloc­ka hamul­co­we­go zbie­ra­ny był w tym samym stop­niu; pomo­że to w uzy­ska­niu powierzch­ni bocz­nych dosko­na­le pro­sto­pa­dłych do resz­ty płyt­ki. Jest to waż­ne ze wzglę­du na to, że to te powierzch­nie pły­tek inten­syw­nie współ­pra­cu­ją z zaci­skiem pod­czas hamo­wa­nia i nie chce­my, aby wrzy­na­ły się w jego powierzch­nie opo­ro­we. W kolej­nym kro­ku sze­ro­kość kloc­ków hamul­co­wych mie­rzy­my suw­miar­ką (ewen­tu­al­nie przy­kła­da­my do kloc­ków, na któ­rych się wzo­ru­je­my). Pro­ce­du­rę powta­rza­my aż do uzy­ska­nia pożą­da­ne­go roz­mia­ru kloc­ka. Inny­mi sło­wy: ma się mie­ścić w zacisku.

I to tyle — powodzenia!

P.S. Nowe kloc­ki, Miesz­czuch i ja też, prze­ży­ły dłu­gie, inten­syw­ne hamo­wa­nia na ostrych zjaz­dach z Wier­chu Skal­ni­te (Skol­ni­ty) w Wiśle. Zacisk się nie roz­padł i wyglą­da na to, że nowy hamu­lec dłu­go posłu­ży, zapew­nia­jąc dosko­na­łą modu­la­cję siły hamowania.